Gözbebeklerini usulca zorlayan fakat
Akmasına izin vermedikleri gözyaşları
Şu hayat yolunda zor belki de rahat
Üstüne basıp geçtikleri çakıl taşları
Tecrübeyle yoğrulmuş uzun yolları
Her çizginin yaman bir hatırası var
Devirmişler nice hain on yılları
Her sevdadan kalan gönül yarası var
Hikâyeler almış gerçeklerin yerini
Ufukta ölümün demirden gölgesi var
Unutmuşlar düşmanlığı nefreti kini
Şimdi düşündükleri topraktan dört duvar
Dalmıştır meçhule bakar gözleri
Biraz mağrur biraz da mağdurlar
Ahirettir, ölümdür hep sözleri
Mezara adımlayan ümitsiz ihtiyarlar
Gündüzler kısalır geceler uzar
Uyku en vefalı dosttur şimdi
Yalnızlığın yükü omuzda azar
Odalar sessizlikten kudurur şimdi
Saçları ağarmış bükülmüştür belleri
Son adımı atma telaşesi içinde
Yıllarla eskimiş nasır tutmuş elleri
Hissederler her an Azrail peşlerinde
Cihan Yılmaz
Fotoğraflar: Mosquesty
Yorumlar
Yorum Gönder